شازده کوچولو

من رسما می میرم برای این حالت نی نی  که میشینه و جفت دستاشو میذاره روی زانوهاش! مردم من! ...

بیش از یک ساله اینجا برات چیزی ننوشتم رادمهرم، اما نه اینکه اصلا ننویسم ، اینستاگرام این مدت خیلی منو به خودش محدود کرد  و حضور خواهرکوچولوت فرصت های من رو کم تر و کمتر کرد اما به خاطر اینکه راهی که اینجا شروع کردم نصفه نمونه ، باز هم اینجا مینویسم  پسرکم  داری بزرگ میشی، به سرعت! اونقدر زیبا ، اونقدر شگفت انگیز که من گاهی ساعت ها و روزها به این همه رشد و تغییر فکر میکنم  داری من رو هم بزرگ میکنی با خودت! این روزا حسابی مشغول کشف و شهود و پرسش و جستجو و بازی هستی خواهرکوچولوت رو خیلی دوست داری ، این دوست داشتنتون قلبم رو پر ار شور وهیجان میکنه و هربار عشقی که نثارش میکنی میبینم مطمين تر میشم از تصمیمی...

امروز یکم خرداد و نیمه شعبانه ، عیدتون مبارک کوچولوهای قشنگم اما از نورا جان بگم امروز شش ماه و یازده روزه ای عزیزکم تا هفته پیش علیرقم تقلای زیادت برای نشستن، نمیشوندمت،ترجیح میدادم اول شروع به حرکت کنی که خیالم راحت باشه به کمرت فشار نمیاد، الان یکی دوهفته ست که مینشونمت، و تو فقط چند روز به تکیه گاه احتیاج داشتی و خیلی زود تونستی بدون تکیه گاه تعادلت رو حفظ کنی  الان یک هفته س براحتی مینشینی خیلییی زود شروع به غلت زدن ، و حرکت کردی ،چهارماهگی غلت میزدی و بعد شروع کردی غلت روی غلت زدن و اینجوری تو خونه میچرخیدی، بعد شروع کردی با یه حرکت بامزه ابداعی حرکت کردی! که نه سینه خیز بود نه چاردست و پا! کله خیز بود! این اسمیه  ...

وقتی خیلی وقت نمی نویسی ، وقتی اینستاگرام جای خودشو به وبلاگ میده ، نتیجه ش میشه برهوت شدن این وبلاگ نازنین و پر از خاطره! اما میخوام دوباره شروع کنم واین بار برای هردو شازده کوچولوم بنویسم واقعا تنبلی بد دردیه وقتی روز نوشت هام برای رادمهر رو میخونم از یاد اوری تمام اون روزا و لحظه ها دلم غنج میره! و دیدم حیفه  که این روزا رو برای دخترک ثبت نکنم(البته توی دفترم و اینستا مینویسم ها!) پس دوباره شروع میکنم  بسم الله...